Title : Are you out yet?
Hashtag #เพลย์ลิสต์คุณแบร์
( ขอบคุณรูปอีดิทจากสปอนเซอร์รายใหญ่พี่จ๋าคนดีคนเดิม)
ตรงหน้าผมเป็นชายหนุ่มผิดขาวซีดที่ยังคงง่วนอยู่กับการทำเพลงอยู่คนเดียวใช่แล้วตอนนี้เวลาก็เกือบจะตีหนึ่งแล้วสตูดิโอยังคงเหลือเพียงคนเดียวที่ยังทำงานอยู่
คริสบังคือชื่อของคนตรงหน้าเขายังคงทำงานของตัวเองตามสไตล์คนบ้างานข้าวกล่องจากมาร์ทที่ยังไม่เปิดให้ตายเขาไม่คิดจะสนใจปากท้องตัวเองเลยหรือไงผมสะกิดเขาทั้งเขย่าถุงข้าวกล่องให้เจ้าตัวได้ยินแต่ก็ไม่ต่างจากตอนแรกเท่าไหร่ก็แน่หล่ะผมไม่มีตัวตนหรอกเป็นเพียงพลังงานที่ล่องลอยอยู่คริสไม่เห็นเขาหรอกและผมก็คงจะไม่แนะนำตัวเองหรอกเพราะไม่นานพวกคุณก็คงจะรู้จักผมเอง
ผมยื่นหน้าไปดูเจ้าสิ่งที่คริสสนใจนักหนาเสียงเพลงที่ดีงขึ้นมือที่จดอะไรยุกยิกลงสมุดโน้ตเขาเหลือบๆเห็นว่าเป็นเพลงใหม่ล่ะไหนดูชื่อเพลงสิ
Me and my bear - mr.w
คริสเขียนเพลงให้เจ้านั่นอีกแล้วหรอเนี่ยผมทำหน้าไม่สบอารมณ์เจ้านั่นที่ว่าก็เป็นศิลปินที่คริสคอยแต่งเพลงให้ประจำนี่แหล่ะและก็ยังเป็นอีกหนึ่งตัวตนของผมเองมันก็อธิบายยากล่ะนะคงเหมือนกับโลกคู่ขนานที่โลกอีกโลกผมเป็นนักร้องชื่อดังส่วนโลกนี้ผมมันก็แค่อากาศ พลังงานบ้าบอที่ใครก็ไม่สามารถรับรู้การมีตัวตนได้แต่ก็ไม่สนมันหรอก
แกร็ก
ยังไม่ทันขาดคำ ประตูห้องสตูดิโอถูกเปิดโดยอีกตัวตนของผม คริสดูตาตื่นขึ้นมานิดๆ ก่อนจะรีบลุกขึ้นโดยไม่ลืมสมุดโน้ตนั่น
“ทำไมยังไม่กลับ” หมอนั่นพูด
“คือฉันเบื่อๆเลยมาทำเพลงแก้เบื่อน่ะ นี่ดูสิฉันพึ่งเขียนเสร็จเมื่อกี้เลย”
เจ้านั่นหยิบสมุดโน้ตไปเปิดดู ไม่นานสมุดเล่มเดิมก็ถูกโยนลงส่งๆคืนเจ้าตัว
“เมื่อไหร่นายจะเลิกเขียนอะไรที่มันเก่าๆสักที”
“หมายความว่าไงที่เก่าๆ”
“ไม่รู้จริงดิ? เลิกเอาเรื่องอดีตของเราใส่เข้ามาในเพลงสักทีเหอะว่ะ บอกตามตรงฉันร้องออกมาเป็นเพลงไม่ได้หรอก”
ใจร้าย
คำเดียวที่นึกออก หลังจากตัวผมอีกคนออกไปจากห้องทิ้งระเบิดไว้ลูกใหญ่ ให้ตายอยากจะกระชากคอหมอนั่นมาต่อยสักหมัดชะมัดเลย ทำไมเขาอีกตัวตนถึงใจร้ายถึงขนาดนี้
ตอนแรกก็ยังหงุดหงิดกับเจ้านั่นอยู่แต่ก็ไม่ได้สนใจนักหรอกถ้าเขาไม่ดันไปสังเกตเห็นว่าคนตรงหน้าเขาจู่ๆก็น้ำตาไหลออกมา
มือซีดบางขีดฆ่าสิ่งที่เขียนมาก่อนหน้านี้เกือบหมดส่วนอีกข้างก็ปาดน้ำตาตัวเองผมทำตัวไม่ถูกอีกแล้วสิอยากปลอบแต่ทำอะไรไม่ได้เลยได้แต่เฝ้าดูคนตรงหน้าร้องไห้
แย่ชะมัด
“เป็นไงล่ะเจ็บไหม” ผมเข้าไปนั่งข้างๆก่อนจะถามขึ้นมาแม้อีกฝ่ายจะไม่ได้ยินก็ตาม
“เจ็บจังเลยเนอะ” อีกฝ่ายตอบผมตกใจหรือว่าคริสจะรู้ถึงตัวตนของผมผมถามต่อสองสามประโยคแต่ก็ไม่มีการตอบกลับสงสัยผมคงคิดไปเองอีกแล้ว
“ถ้าเลือกได้ฉันก็อยากออกจากจุดนี้เหมือนกัน”
เป็นอีกครั้งที่คริสพูดขึ้นมาก่อนจะร้องไห้ออกมาสองมือบางปิดหน้าตาที่เสียใจของตนเองเสียงร้องไห้ดังตลอดเวลาไม่มาท่าทีจะหยุด
ตีหนึ่งครึ่ง
คริสร้องไห้จนหลับไปบนโต๊ะทำงานตัวเองข้าวกล่องยังไม่ได้กินเหมือนเดิมผมทำอะไม่ได้มากนักนอกจากขยับเข้าไปใกล้ๆก่อนจะโอบกอดอีกคนนึงไว้เพื่อปลอบใจก่อนจะลูบหัวด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
ถ้าผมมีโอกาสผมจะไม่ทำให้ใบหน้าของคนคนนี้ต้องเปื้อนน้ำตาผมสัญญา
เพราะฉนั้นผมขอล่ะสิ่งเดียวที่คิดว่าน่าจะขอให้คริสได้
“ออกมาจากเขาเถอะนะ”
End.
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น