written by KILLER_A
“แกชื่ออะไรเราชื่ออาทิตย์นะ”
“เราชื่อชิชา”
“ชิชานั้นต่อไปนี้มาเป็นเพื่อนกันนะ”
ความทรงจำในอดีตเมื่อหลายปีก่อนเข้ามาในหัวของชิชา
สาวน้อยนั่งคนชานะนาวที่จืดชืดในแก้วในร้านคาเฟ่เงียบๆอย่างเลือนลอย
ภาพของเด็กที่ตัวกลมทำกังแนะนำตัวกับเธอที่เข้ามาเรียนกลางเทอมตอนมอต้นยังจำได้ดี ผ่านมาหลายปีแล้วก็ยังไม่เคยลืม
ตอนมอต้นเธอมีเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวก็คืออาทิตย์
ใครจะคิดเล่าว่าจู่ๆเธอก็มีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายตัวอ้วนกลมที่โตมาแล้วจะฮอตพลุแตกแบบนี้
“ชิรอนานไหม”
เสียงจากด้านหลังดังเข้ามา
ชิชาหันกลับไปก็พบว่าเป็นอาทิตย์ที่ตอนนี้แต่งตัวสบายๆเสื้อยืดสีพื้นกับกางเกงยีนและรองเท้าผ้าใบแบบที่วัยรุ่นทั่วไปใส่กัน
ชิชาส่ายหัวเชิงบอกว่าไม่นานมากก่อนจะเขยิบให้อาทิตย์มานั่งด้วยกันก่อนจะหยิบสมุดเล่มขาวมากางออก
“ชิโตขึ้นแกอยากเป็นอะไร”
“อืม ไม่รู้สิ”
“แต่เราอยากเป็นนักแสดง”
“เจ๋งดีนี่”
“ใช่
ถ้าฉันได้เป็นแกต้องดูละครฉันทุกเรื่องนะ”
“อื้ม”
อาทิตย์ยิ้มหน้าหมีใส่ชิชาทีก่อนก่อนจะพากันอ่านสิ่งที่แสดงในสมุดนั้น
หลังจากเรียนจบกันไปเขากับอาทิตย์ก็ยังติดต่อกันเหมือนเดิมและน่าจะบ่อยกว่าเดิมด้วยเพราะอีกฝ่ายต้องแสดงละครและก็ต้องมีการซ้อมบท
และครั้งนี้ดราม่าที่อาทิตย์ได้แสดงเป็นตัวละครหลักก็เกี่ยวกับความสัมพันธ์แนวเฟรนด์โซนแต่ติดที่เพื่อนจอมมึนเขาไม่มีประสบการณ์พอจะถ่ายทอดออกมาได้ชิชาเลยต้องมาเป็นคู่ซ้อมบทจำเป็นที่ร้านคาเฟ่ของตัวเองเกือบสองสัปดาห์แล้ว
เขาทั้งคู่อ่านบทของตัวเองก่อนจะพยายามทำความเข้าใจอยู่นานสองนานก่อนที่หฟันหน้าเข้าหากัน
ชิชารู้สึกทำตัวไม่ถูกเพราะวันนี้มันเป็นฉากรับส่งความรู้สึกต่อกันและพ่วงด้วยเลิฟซีนที่อาทิตย์และเธอต่างไม่มีประสบการณ์เหล่านี้ด้วยเนี่ยสิ
สาวผมบลอนด์ยาวชั่งใจอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะมองหน้าเพื่อนสนิทเพียงผู้เดียว
“เอาไงดีวะ”
“แกถามฉันแล้วฉันจะรู้หรอชิ”
ชิชาไม่แปลกใจกับคำตอบของคนตรงหน้า
แม้อาทิตย์จะเล่นดราม่าตีบทแตกขนาดไหนแต่พอเป็นเรื่อวความรักเขากลับกลายเป็นเด็กน้อยเสียดื้อๆ
ชิชาอ่านบทในมือก่อนจะถอนหายใจยังไงเขาก็จะช่วยเพื่อนหน้ามึนคนนี้ให้ได้
ชิชาไล่สายตาดูตัวหนังสือที่เรียงรายเต็มไปหมด
เป็นฉากที่หลังจากทั้งสองฝ่ายรู้ความรู้สึกของกันและกันหลังจากจบปัญหาไปแล้วต่างถ่ายทอดกันก่อนจะค่อยๆจูบกัน
ชิชามองอาทิตย์ครู่หนึ่งก่อนจะรู้สึกว่าใบหน้าของเธอรู้สึกร้อนผ่าวไปหมด ในคาเฟ่เธอก็ติดแอร์ตั้งเยอะ
อีกทั้งวันนี้ก็ยอมปิดร้านเพื่อต้อนรับนายพระเอกอย่างคุณอาทิตย์อีก อาทิตย์ที่อ่านบทเสร็จก็เตรียมพร้อมสำหรับการซ้อมแล้วชิชาตั้งสติก่อนจะเริ่มการซ้อมกัน
“ที่ผ่านมาความรู้สึกของนายมันคืออะไรกันแน่
ถ้าเป็นแค่เพื่อนกันก็พอเถอะนะฉันเจ็บมามากพอแล้ว” ชิชาพูดบทของนางเอก
“ฉันไม่รู้ว่ามันคือความรู้สึกอะไรกันแน่แต่ฉันไม่อยากเสียเธอไปอยากทำอะไรกับเธอ
เริ่มต้นกับเธอในทุกๆเรื่อง อย่างนี้มันพอจะรั้งเธอได้มั้ย”
อาทิตย์ท่องบทพร้อมจ้องตากันและกัน
“กับสิ่งที่นายพูดมาถ้าวันนึงมันเปลี่ยนไปฉันไม่อยากกลับไปเสียใจอีกไปแล้ว”
ชิชาที่อินกับบทละครก็เริ่มมีน้ำตาสีใสคลอเบ้าอยู่
“ฉันไม่รู้ว่าอนาคตจะเป็นยังไงแต่ตอนนี้เธอพร้อมจะก้าวมันไปกับฉันไหม
ฉันจะทำให้มันดีที่สุด”
อาทิตย์จับมือชิชาขึ้นมาก่อนจะดึงอีกคนเข้าไปกอดไว้แนบอกตามในบท
ชิชาที่กึ่งอินกับบทและไม่ชินกับการถูกเนื้อต้องตัวกับอาทิตย์ก็อดไม่ได้ที่จะมีใจเต้น
เขาเชยคางเธอขึ้นมาก่อนจะค่อยๆเคลื่อนใบหน้าเข้าไปใกล้ที่ละนิด อา.. ให้ตายเถอะอาทิตย์ไปหทำอะไรมาถึงหล่อขนาดนี้ตั้งแต่จบมอปลายไปถึงจะเจอกันแต่ก็ไม่ทันคิดว่าอีกฝ่านจะดูดีขนาดนี้
ชิชารู้สึกว่าเธอกำลังหน้าแดงเป็นลูกตำลึงยื่งริมฝีปากใกล้กันหัวใจเจ้ากรรมก็ยิ่งเต้นแรงเธอรีบผละอีกคนออก
ก่อนจะมานั่งที่ตนเอกริมฝีปากสีสวยรีบจิบน้ำชามะนาวที่เย็นชืดด้วยความประหม่า
“ทำหน้าล่กเชียวคุณชิชา” อาทิตย์ล้อเพื่อนตัวเล็กของตนเอง
“พูดมากเก่งแล้วจะมาซ้อมอีกทำไม” ชิชายู่ปากก่อนจะจิบน้ำชานมะนาวของตนต่อ
“คนเรามันก็ต้องเรียนรู้ตลอดมั้ยแม่คุณ
และฉันก็ไม่มีประสบการณ์ด้วยเลยมาซ้อมกับแก”
“ทำอย่างกับฉันเคยมีแฟนอ่ะอาทิตย์”
“เชื่อว่าไม่เคยมีแฟน ขนาดตอนฉันกอดแกยังจะทำหน้าเหมือนลูกแมวเขินเลย”
ชิชาตีไหล่คนตัวโตกว่าทันที
ลูกแมวบ้าบออะไรเธอทั้งตีทั้งหยิกอาทิตย์ก็หัวเราะชอบใจกับการได้แกล้งเพื่อนตัวเองทั้งคู่สงบศึกกันแล้วก่อนจะเก็บบทเข้ากระเป๋า
วันนี้ก็คงซ้อมแค่นี้เพราะอาทิตย์มีไปธุระต่อ
ชิชาเดินมาส่งอาทิตย์ที่หลังร้านที่เชื่อมกับที่จอดรถก่อนจะบอกลากัน
“นี่อาทิตย์ฉันว่าแกก็เก่งแล้วนะไม่ต้องฝึกกับฉันแล้วก็ได้”
“ได้ไง ฉันมีทุกวันนี้ได้ก็เพราะแกนะชิพวกบทที่เขากรี๊ดๆกันต้นแบบก็มาจากแกทั้งนั้น”
ชิชาหน้าแดงทันที
ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะพูดขึ้นมาอย่างนี้เธอรีบดันอาทิตย์เข้ารถหรูทันที ไม่เอาแล้วถ้าขืนอยู่นานหน้าของเธอต้องแดงไปทั่วแน่ๆ
พอก่อนวันนี้ให้เธอได้หายใจหายคอก่อนแล้วค่อยไปลุ้นเอาวันหน้าละกัน
“รีบไปเลยไอ้หมี”
“จ้าน้องแมว อย่าลืมกลับไปอ่านบทเพิ่มนะบอกเลยแกจะต้องว้าว”
“ขนาดนั้นเลยรึไง ขี้โม้จริงๆรีบไปเลยนะฉันจะกลับไปเปิดร้านแล้ว”
“จ้ายัยแม่ค้า นั้นฉันไปแล้วนะอย่าลืมอ่านบทด้วยล่ะ”
ชิชาโบกมือลาอาทิตย์ก่อนจะส่ายหัวกับความเด็กน้อยของอีกฝ่าย
เธอกลับมาที่ร้านเพื่อจะเตรียมเปิดร้านหลังจากที่อาทิตย์กลับไป สายตาดันเหลือบไปเจอสมุดบทละครที่ยังเปิดค้างไว้เธอค่อยๆเปิดอ่านไปทีละหน้าก่อนจะสะดุดกับบทที่ทำเอาเธอใจไปตกอยู่ตะตุ่ม
บทนั้นเป็นตอนสุดท้ายที่ตัวเอกทั้งสองจูบกันอย่างดูดดื่ม
เธอรีบปิดสมุดลงทันทีใครมันจะไปซ้อมแบบนี้กันด้วยไอ้บ้าอาทิตย์
ทางด้านอาทิตย์ที่กำลังขับรถอยู่ริมฝีปากก็ยกยิ้มขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงใหน้าเพื่อนสาวของตนเอง
เขาชอบที่แกล้งชิชาทุกครั้งที่เจอแต่ดูเหมือนครั้งนี้เขาคงต้องทำให้ชิชายอมซ้อมบทสุดท้ายกับเขาเสียแล้วล่ะ:)
end
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น